De geschiedenis van cocaïne
Artikel door Drug Science,
Voor meer informatie, bezoek https://www.drugscience.org.uk/
Cocaïne is waarschijnlijk de beroemdste drug ter wereld. Cocaïne was de favoriete drug van onder anderen Sigmund Freud, Hunter S. Thompson en Charles Dickens. Als poeder roept het beelden op van feestjes en hooggeplaatste zakelijke banen. Deze blog heeft als doel de diepere geschiedenis achter cocaïne te verkennen, van inheemse gemeenschappen die cocabladeren kauwen tot de crack-epidemie van de jaren 80 en 90.
Cocabladeren
Cocabladeren zijn de natuurlijke bron van cocaïne. Gedroogde cocabladeren bevatten doorgaans ongeveer 0,6% cocaïne per gewicht. Dit, samen met de minder bioactieve toedieningswijze, betekent dat er een relatief grote hoeveelheid bladeren gekauwd moet worden om een psychoactief effect teweeg te brengen. Het psychoactieve effect dat ontstaat door het kauwen van cocabladeren is over het algemeen minder intens dan dat van poedercocaïne om dezelfde reden. Dat gezegd hebbende, kunnen sommige verschillen tussen cocabladeren en cocaïnepoeder worden verklaard door de grote verscheidenheid aan potentieel actieve alkaloïden die in de bladeren aanwezig zijn.
De praktijk van het kauwen van cocabladeren gaat lang vooraf aan de cocaïne zoals wij die vandaag kennen. Er is bewijs van het gebruik van Peruaanse cocabladeren tot wel 8000 jaar geleden, maar de praktijk bestaat nog steeds. Het lijkt erop dat het vroegste gebruik van cocabladeren bestond uit het mengen van de bladeren met kalk (ontrokken uit calciumrijke stenen) om de effecten te versterken. Cocabladeren werden waarschijnlijk gebruikt als stimulerend middel, ceremoniële drug en voor medische doeleinden. De praktijk om de bladeren samen met een alkalische stof te consumeren is tot op heden voortgezet, maar meestal wordt deze nu gewonnen uit verbrande plantaardige producten in plaats van uit stenen.
Momenteel kauwen ongeveer 3 miljoen mensen alleen al in Peru op cocabladeren, en het aantal wereldwijd kan veel hoger zijn. Er is enig bewijs dat het kauwen van cocabladeren gunstig kan zijn voor gemeenschappen die op grote hoogte leven, maar er is meer onderzoek nodig. Omdat het kauwen van cocabladeren inhoudt dat de bladeren tot wel drie uur lang tussen het tandvlees en de tanden worden gehouden, zijn er veel mogelijke bijwerkingen. Deze bijwerkingen omvatten mondkanker, plaveiselcelcarcinoom van de mond, bloedarmoede en leverbeschadiging.
Cocaïne
Hoewel de bladeren al duizenden jaren bekend waren vanwege hun psychoactieve effecten, werd de actieve molecule pas geïsoleerd in 1855 – door Friedrich Gaedcke. Vroeg onderzoek naar cocaïne richtte zich op de neurologische en fysiologische effecten, waarbij het potentieel als lokaal verdovingsmiddel grotendeels werd genegeerd.
Cocawijn (Vin Mariani) was de drijvende kracht achter de vroege populariteit van de drug. De ethanol in de wijn hielp om meer cocaïne uit de bladeren te extraheren, en er waren waarschijnlijk synergetische effecten door het mengen van alcohol en cocaïne (dit is nog steeds een populaire, maar gevaarlijke combinatie – die in het lichaam een drug genaamd cocaëthyleen produceert). De wijn bevatte doorgaans tussen de 6-7 mg cocaïne per vloeibare ounce. In lijn met de tijd werd het breed gepromoot vanwege de gezondheidsvoordelen, met advertenties die beweerden dat het de energie kon verhogen en als prestatieverbeteraar kon dienen. Hoewel deze beweringen ongetwijfeld waar zijn, lieten ze waarschijnlijk belangrijke informatie over mogelijke gezondheidsrisico’s weg.
Een advertentie voor Vin Mariani met paus Leo die prominent in de advertentie verschijnt.
Crackcocaïne
Crackcocaïne, een freebase-vorm van de drug die gerookt kan worden, kwam in de jaren 80 op de voorgrond. Het gebruik was voornamelijk beperkt tot sociaaleconomisch achtergestelde gebieden in Amerikaanse steden. Hoewel crackcocaïne chemisch vergelijkbaar is met cocaïne (het is dezelfde drug maar zonder het gebonden zout), wordt het over het algemeen als veel sterker beschouwd dan cocaïne, en de effecten houden veel korter aan, omdat het meestal wordt gerookt in plaats van gesnoven.
Crackcocaïne werd gebruikt als excuus voor radicale drugsbeleidshervormingen. Angstzaaierij was wijdverbreid, met termen als ‘crack babies’ die zonder veel bewijs of nut werden gebruikt.
Harm reduction
Cocaïne is een van de populairste drugs ter wereld, met bijna 3% van de mensen in de VS en het VK die de drug het afgelopen jaar hebben gebruikt. Hoewel gebruik vaak onschadelijk is, kunnen verslaving en overdosis iedereen treffen, in alle lagen van de bevolking. Mensen die cocaïne gebruiken, zouden moeten proberen hun gebruik te beperken tot speciale gelegenheden om te voorkomen dat het een gewoonte wordt. Gebruikers moeten zich er ook van bewust zijn dat door het blokkeren van het natriumkanaal in het hart door cocaïne, een overdosis onvoorspelbaarder kan zijn dan bij andere drugs. Dit is vooral zorgwekkend voor langdurige gebruikers vanwege de cardiotoxische effecten van cocaïne.
Het beperken van het gelijktijdig gebruik van cocaïne en alcohol is ook verstandig, omdat deze twee in het lichaam kunnen reageren en een nieuwe drug genaamd cocaëthyleen kunnen vormen. Dit is een sterkere stimulant, met een hoger risico op schade en een langere duur van de effecten.
Cocaïne die op straat wordt gekocht, wordt meestal gemengd met andere drugs om het volume te vergroten, waaronder levamisol (een veelgebruikt veterinaire ontwormingsmiddel), benzocaïne, lidocaïne en amfetaminen. Deze versnijdingsmiddelen (vooral levamisol en amfetamine) kunnen hun eigen risico’s met zich meebrengen. Het is altijd de moeite waard om je drugs te testen met onze cocaïne- en crackreagent-testkit en onze cocaïne versnijdingsmiddelen testkit.
Verder lezen
Coca: De geschiedenis en medische betekenis van een oude Andes-traditie
Cocabladeren voor het eerst gekauwd 8.000 jaar geleden – BBC News
Geschiedenis van het Incarijk – Vader Bernabe Cobo
Cocaïne: een korte geschiedenis van de ontdekking, popularisering en vroeg gebruik van medicinale cocaïne