Wat is de roze drug ‘Tusi’? Alles wat je moet weten

Wat is de drug ‘Tusi’? Alles wat je moet weten over de Instagramificatie van partydrugs

Door Simon Doherty

Opmerking van de auteur: “Wat is de roze drug tusi?” is een vraag die ik meerdere keren per week krijg, als journalist die gespecialiseerd is in drugscultuur. Dus dacht ik dat ik alles wat ik weet over het roze poeder in één artikel zou schrijven. Dit, lezer, is dat artikel. Ten eerste is tusi geen drug, per se, het is eigenlijk een merk. En een goed voorbeeld van de toenemende Instagramificatie van de sesh.

Er is een nieuw drug op de markt, jongens. Nou ja, het is niet echt nieuw. En het is niet echt een drug. Het is een mengsel van drugs dat als een product wordt verkocht. Een lappendeken van bestaande stoffen aan elkaar geplakt (met een snufje roze voedingskleurstof toegevoegd voor brandingdoeleinden). Het wordt gezamenlijk aangeduid als tusi (uitgesproken als “two-see”). Het is een alfabetsoep van synthetische drugs zo onvoorspelbaar als de reeks spellingen die worden gebruikt om het te beschrijven – waaronder maar niet beperkt tot “tusi”, “tuci”, “tucibi” en “tucci”. 

Politieagenten, leraren en journalisten noemen het vaak “roze cocaïne”, wat grappig is omdat het statistisch gezien zeer onwaarschijnlijk is dat het daadwerkelijk coke bevat (daar komen we nog op terug). Zoals altijd, zonder enige vorm van testen (door een monster op te sturen naar het volksgezondheidslaboratorium in Wales WEDINOS, bijvoorbeeld, of met EZ Test Kits om te controleren of verschillende populaire stoffen aanwezig zijn), je weet gewoon niet wat erin zit. Want bij tusi varieert het van batch tot batch en van fabrikant tot fabrikant. 

Niet te verwarren met 2C-B, een psychedelische drug wat een makkelijke vergissing is aangezien het erg lijkt, tusi begon zijn bestaan in Latijns-Amerika. Het dook oorspronkelijk rond 2010 op in Colombia, het was geïnitieerd door een nieuwe generatie jonge narco’s die het als een premium product verkochten op de underground clubscene en rond de toeristisch gerichte seksindustrie. Blijkbaar werd het “tusi” genoemd omdat de oorspronkelijke versie veel waarschijnlijker 2C-B bevatte. In de volgende tien jaar verspreidde het zich over de hele wereld via Argentinië, Venezuela, Uruguay, Chili en Panama naar Spanje, Oostenrijk, Italië, Zwitserland, het VK, Canada en Noord-Amerika. 

In 2024 hebben de Spaanse autoriteiten gepakt 21 kg tusi in Ibiza en Malaga, de grootste vangst tot nu toe. En dat was ook het jaar waarin het begon op te duiken in de populaire cultuur; P Diddy werd beschuldigd in een rechtszaak waarin hij zijn personeel vroeg het voor hem te kopen en te bewaren, was het betrokken bij de tragische dood van One Direction-zanger Liam Payne, en eerder dit jaar kreeg NFL-ster Stefon Diggs kritiek nadat er verscheen een video online waarin hij “schijnbaar een onbekende roze substantie ronddeelde” die veel commentatoren suggereerden tusi was. Sommige mensen geloven dat tusi gedeeltelijk verantwoordelijk kan zijn geweest voor een reeks sterfgevallen betrokken bij toeristen die van balkons in Ibiza vallen.  

Zonder enige vorm van testen is het enige dat zeker is aan tusi dat het roze voedselkleurstof bevat. Als je kijkt naar gegevens Uit tests uitgevoerd door de drugstestorganisatie The Loop, WEDINOS en de Canadese gemeenschapsdienst voor druganalyse Get Your Drugs Tested, waren de populairste drugs in de geteste tusi-monsters MDMA, ket en cafeïne. Cocaïne werd in een minderheid (8,3%) van de monsters aangetroffen, en 2C-B was helemaal niet aanwezig. Een reeks andere stoffen werd in een kleiner aantal monsters gevonden: levamisol, meth, phenacetine en dimethylsulfone. 

TICTAC Communications, dat opereert vanuit St. George’s University of London, test drugs voor de gezondheidsdienst en het strafrechtelijk systeem. Trevor Shine, directeur van de dienst, vertelde EZ Test Kits dat het aantal tusi-monsters dat ze tot nu toe dit jaar hebben gezien “significant toegenomen vergeleken met 2024” en nog meer sinds tusi voor het eerst op hun radar kwam in 2022. 

“Vrijwel elk monster bevatte MDMA en ketamine,” vertelde hij ons. “En sommige monsters bevatten ook andere dingen zoals cafeïne (dat zit in een behoorlijk aantal), af en toe zien we 2C-B, maar niet veel (soms alleen sporen die mogelijk per ongeluk kruisbesmetting zijn).” Hij voegde toe: “En dan zijn er een paar dingen die we hebben gedetecteerd [in tusi] maar niet regelmatig – zoals benzocaïne, paracetamol of meth [gevonden in één monster van dit jaar]. Eén van de namen is ‘pink cocaine’ maar we zien zelden cocaïne, het zat maar in een paar monsters.”

Het is een vergelijkbaar verhaal voor DrugsData, een laboratorium dat de inhoud van drugs controleert namens de educatieve organisatie Erowid Center. Zij zijn tusi testen sinds ze hun eerste monster ervan ontvingen in 2023. Mensen sturen hen monsters van over de hele wereld, maar hun tusi-monsters kwamen grotendeels uit Noord-Amerika, Zwitserland en Oostenrijk. De meeste bevatten MDMA, ket en velen bevatten cafeïne. Daarna, in mindere mate maar in volgorde van populariteit, zagen ze ket-precursors, 2C-B, MDA, meth en lidocaïne. Ze hadden zelfs één monster van “geel tusi” uit Colombia – het bevatte Ketamine, MDMA en LSD.  

Naarmate de reputatie en hype rond het roze poeder zijn toegenomen, is het mengsel steeds onvoorspelbaarder geworden. Steeds meer jonge tusi ‘chefs’ zijn begonnen met experimenteren in doe-het-zelf-opstellingen, waarbij ze hun keukens omtoveren tot vreemde farmaceutische rommelmarkten. Tusi van een nieuwe bron nemen is daarom als het draaien aan een roulettewiel. Zal de tintelende euforie van MDMA zich laten voelen? Zal een verstrooide ketty dissociatie zich over je psyche vestigen, waardoor je verward raakt als een holbewoner die probeert een Rubik’s Cube op te lossen? Of zullen prachtige psychedelische kleuren in je perifere zicht beginnen te vloeien, waardoor de realiteit oplost als een stroboscopisch Instagram-filter? Zonder testen is het onduidelijk wat het resultaat zal zijn. Als een barman het lekbakje (een bakje onder de biertaps dat alle gemorste vloeistof verzamelt gedurende de dag) aan het einde van zijn dienst in een pintglas zou leegmaken en het in één keer zou opdrinken, is dat het alcohol-equivalent van tusi. 

Deze onvoorspelbaarheid maakt het voor mij een waardeloze drugstrend. Immers, twee van de belangrijkste ingrediënten die vaak in tusi worden gevonden – MDMA (een empathogene stimulant) en ket (een dissociatief anestheticum) – zijn tegenstrijdig aan elkaar. Het is veel beter om een vibe te kiezen: Wil je gestimuleerd en verliefd zijn of gedissocieerd en zweverig als een bolletje watten dat bijna door de wind wordt weggeblazen? Koop de betreffende drug, laat het testen door het op te sturen naar WEDINOS of Energy Control of gebruik een reagentia testkit van EZ Test Kitsen vervolgens onderzoek doet naar de schadebeperking rond de specifieke stof waarvan je weet dat je die hebt. 

Schadebeperkende inspanningen rond tusi zijn erg moeilijk omdat je simpelweg niet weet welke stoffen aanwezig zijn tenzij je getest op de verschillende veelvoorkomende stoffen. Hoe kun je iemand adviseren over het verminderen van de schade van een drug als je niet weet welke drug ze gebruiken? Om deze reden is het ook onmogelijk om te antwoorden als iemand vaak vraagt: "Hoe lang blijft tusi in je systeem?" Evenzo zou het moeilijk zijn om iemand juridisch te adviseren over tusi. Als iemand werd betrapt met tusi dat MDMA (een drug van klasse A) en ketamine (een drug van klasse B) bevatte, konden ze dan voor twee afzonderlijke overtredingen worden aangeklaagd? Geen idee. 

Ik zag iets soortgelijks op de uni, maar mensen noemden het toen niet tusi, het stond universeel bekend als De Shit Mix™. Je zag het alleen rond 8 uur ’s ochtends, op een afterparty, wanneer je waarschijnlijk (lees: zeker) allemaal gewoon naar huis had moeten gaan. Iedereen’s partyvoorraden waren bijna op, dus werd er plechtig een bord op de overvolle salontafel geplaatst (altijd vol met lege bierblikjes, overvolle asbakken en eindeloze stapels kleine rizla’s). Meerdere mensen kiepten de zielige restjes van hun zakje op het gemeenschappelijke bord. Het werd aangeboden als een laatste poging om een sessie te verlengen die wegzakte als de laatste gloeiende kool in een winterse open haard. Mensen wisten dat het bagger was, vandaar de naam, maar nu wordt zoiets op bizarre wijze verkocht als een premium, aspiratieproduct. 

Wij zie je nu tusi in chique gebrandmerkte verpakkingen, net als de zogenaamde “Cali packs” – het fenomeen van de afgelopen vijf jaar waarbij wiet die wordt verkocht in felgekleurde, gebrandmerkte verpakkingen en beweert geïmporteerd te zijn uit Californië, wordt verkocht voor sterk opgeblazen prijzen ver boven de marktwaarde. Een deel van deze wiet is inderdaad geïmporteerd, zeker, er zijn een aantal spraakmakende inbeslagnames op luchthavens wat dat bevestigt, maar het wordt ook vaak binnenlands gekweekt met behulp van zaden van strains met associaties met de Californische cannabismarkt. Het wordt vervolgens verkeerd verkocht als geïmporteerde bloem, tegen een exorbitante prijs. 

Hoogwaardige wiet is al heel lang gemakkelijk verkrijgbaar in het VK. Maar nu wordt het opnieuw verpakt, opnieuw gebrandmerkt en doorverkocht aan de hoogste bieder. Tusi volgt dit proces, maar gaat een stap verder: het is niet alleen de verpakking die gebrandmerkt is, ook het poeder zelf is dat (met de roze voedselkleurstof). Helaas staat bij tusi branding en hype voorop, terwijl kwaliteitsborging en schadebeperking op de achtergrond zijn geraakt. "Het is een gemarket product in plaats van een drug," vertelde Shine me aan het begin van ons gesprek. Hij heeft gelijk. Dit is de Instagramificatie van de sessie.

Volg Simon Doherty Online: